சில நாட்களுக்கு முன்னால் மத்திய உளவு நிறுவனமான இன்டெலிஜென்ஸ் ப்யூரோவின் அறிக்கை என்று ஒரு அறிக்கை ஊடகங்களில் வெளியாகி, தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்கள் மீது மிகப்பெரிய தாக்குதலை தொடுத்துள்ளது.
மத்திய உளவு நிறுவனத்தின் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் மீதான அறிக்கை முதன் முதலில் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் நாளிதழின் டெல்லி பதிப்பில் க்ரீன் பீஸ் நிறுவனம் இந்திய பொருளாதாரத்துக்கு ஆபத்து என்ற தலைப்பில் வெளியாகியது. இதையடுத்து, டெல்லி பத்திரிக்கையாளர்கள் பலரிடம், இந்த அறிக்கை பரவியது. தேசிய தொலைக்காட்சி ஊடகங்களும் இந்த விவகாரத்தை தீவிரமாக விவாதிக்கத் தொடங்கிய அதே நாளில், நர்மதா அணையின் நீர் மட்டத்தை 121.9 மீட்டரில் இருந்து 138.7 மீட்டராக உயர்த்தும் திட்டத்துக்கு நர்மதா கட்டுப்பாட்டு ஆணையம் ஒப்புதல் வழங்கியுள்ளது. குஜராத் முதல்வர் ஆனந்தி பேன் மோடி மற்றும் நீர் வள ஆதாரத் துறை அமைச்சர் உமா பாரதியை சந்தித்த ஓரிரு நாட்களுக்குள் இந்த உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளது. குஜராத் முதல்வர் ஆனந்தி பேன் சந்தித்த ஓரிரு நாட்களில், இரண்டரை லட்சம் மக்களை இடம் பெயரச் செய்யக் கூடிய அணையின் உயரத்தை உயர்த்தும் உத்தரவுக்கு ஏற்பாடு செய்த அதே உமாபாரதி, காவிரி மேலாண்மை ஆணையம் அமைக்கும் திட்டம் மத்திய அரசுக்கு இல்லை என்பதை வெளிப்படையாக அறிவித்துள்ளார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
மத்திய உளவுத்துறையின் அறிக்கை தயாரிக்கப்பட்டு ஒரு சில தினங்களுக்குள், அது மத்திய உள்துறை அமைச்சரின் கைகளில் சேர்வதற்குள், ஊடகங்களில் வந்துள்ளதை, இயல்பான விவகாரமாக பார்க்க இயலாது. அதுவும், மத்திய உளவுத்துறையின் அறிக்கையின் ஒரு சில பத்திகள், 2006ம் ஆண்டு, தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் தொடர்பாக மோடி பேசிய பேச்சின் சில பகுதிகளை அப்படியே கொண்டுள்ளதில் இருந்தே, இந்த அறிக்கை வெளியான பின்னணியை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகிறது.
9, செப்டம்பர் 2006ம் ஆண்டு, டெல்லியில் ஒரு புத்தகம் வெளியிடப்படுகிறது. தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள், தன்னார்வலர்கள் மற்றும் நிதி என்ற நூல் வெளியீட்டு விழாவில் பேசிய மோடி, பின்வருமாறு பேசினார்.
“They hire PR firms to continually build their image” with “money coming from abroad.”
2006ம் ஆண்டு வெளி வந்த இந்த நூல் தற்போது வெளி வந்திருக்கும் மத்திய உளவுத்துறை அறிக்கைக்கான முன்னோடி என்பதே சரியான வரையறை. அந்த நூலை மற்றொருவரோடு சேர்ந்து தொகுத்து வெளியிட்டவர், ராதா ராஜன் என்ற ஆர்எஸ்.எஸ். பிரமுகர். இந்த ராதா ராஜன் யாரென்றால், 19 பிப்ரவரி 2009 அன்று, சென்னை உயர் நீதிமன்ற வளாகத்தில், சுப்ரமணிய சுவாமி, சிதம்பரம் நடராஜர் கோவிலை அரசு கையகப்படுத்தியதற்கு எதிராக வழக்காட வந்திருந்தபோது, அவருக்கு உதவியாக உடன் வந்தவர். அன்று, சுப்ரமணிய சுவாமி, வழக்கறிஞர்களால் தாக்கப்பட்டபோது, வழக்கறிஞர்களோடு மோதியவர்தான் இந்த ராதா ராஜன். இவர் 2006ம் ஆண்டு வெளியிட்ட நூலின் போதுதான், மோடி மேற்குறிப்பிட்டவாறு பேசினார்.
அந்த நூலில் மோடியின் கட்டுரை ஒன்று இடம் பெற்றுள்ளது. அந்தக் கட்டுரையில் மோடி, இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறார். “Another conspiracy — a vicious cycle is set up. Funds are obtained from abroad; an NGO is set up; a few articles are commissioned; a PR firm is recruited and, slowly, with the help of the media, an image is created. And then awards are procured from foreign countries to enhance this image. Such a vicious cycle, a network of finance-activity-award is set up and, once they have secured an award, no one in Hindustan dares raise a finger, no matter how many the failings of the awardee.”
தற்போது வெளியாகியிருக்கும் மத்திய உளவுத்துறையின் அறிக்கையில் பின்வருமாறு பகுதி ஏ, பத்தி இரண்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
“A small group of activists and NGOs at times have succeeded in shaping policy debates in India. Apart from that, in some cases it is observed that in a cyclical process, an NGO is set up, funds are obtained from abroad, a few articles are commissioned, a PR firm is recruited and, slowly, with the help of the media an image is created. And then awards are procured from foreign countries to enhance the image, after which Government machinery finds it more difficult to act against the awardee.””
இதற்கு அடுத்ததாக ராதா ராஜனுடைய புத்தகத்தில் பக்கம் 71ல் இவ்வாறு குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. “The NGOs are the central players, involved in setting the agenda, drafting documents, writing in the media, parading as scholars turned activists and lobbying diplomats and governments. The various efforts of these new NGO activities are characterised by the terms ‘participation’, ‘empowerment’, ‘people-centered’, ‘sustainable development’ and ‘consensus’.”
ராதா ராஜன்
மத்திய உளவுத்துறையின் அறிக்கையின் பக்கம் இரண்டு பத்தி 5ல் “These NGOs are central players in setting the agenda, drafting documents, writing in the media, highlighting scholars turned activists and lobbying diplomats and governments. The various efforts of these NGO activities are characterised by declarations favouring ‘participation, empowerment, people-centric orientation and sustainable development through consensus.”
கிட்டத்தட்ட மோடியின் கட்டுரை மற்றும், ராதா ராஜனின் புத்தகத்தை அப்படியே காப்பியடித்து மத்திய உளவுத்துறை அறிக்கை வெளியிட்டுள்ளது. இது யாருடைய விருப்பத்தின் பெயரில் நடந்துள்ளது என்பதை சொல்ல வேண்டியதில்லை.
தீஸ்தா செத்தல்வாத்
தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் மீதான மோடியின் கோபத்துக்கு வலுவான பின்னணி உண்டு. அமைதி மற்றும் நீதிக்கான மக்கள் அமைப்பு (Citizens for Justice and Peace) என்ற தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனத்தை, தீஸ்தா செத்தல்வாத் நடத்தி வருகிறார். தீஸ்தா மற்றும் அவர் கணவர் ஜாவேத் ஆனந்த் ஆகியோர் இணைந்து எடுத்த பல்வேறு முயற்சிகளின் காரணமாகத்தான் குஜராத் கலவரத்தில் மோடியின் பங்கு பல்வேறு தளங்களில் வெளி வரக் காரணமாக இருந்தது. அமெரிக்காவின் மதச் சுதந்திரத்துக்கான சர்வதேச அமைப்பு நடத்திய ஒரு விசாரணை கூட்டத்தில் கலந்து கொண்ட தீஸ்தா, குஜராத் கலவரத்தில் மோடி அரசின் பங்கு குறித்து விரிவாக உரையாற்றினார். அந்த உரை மற்றும் அதனைத் தொடர்ந்து எழுந்த, பலத்த விவாதங்களின் காரணமாகவே, பிரதமராகும் வரை, மோடிக்கு அமெரிக்க செல்வதற்கான விசா இறுதி வரை கிடைக்கவேயில்லை. தனிப்பட்ட முறையில் தன்னகங்காரம் கொண்ட நபரான மோடியால், தனக்கு அமெரிக்கா விசா அளிக்க மறுத்ததை சகித்துக் கொள்ளவே முடியவில்லை.
குஜராத் மாநிலம் மட்டுமல்லாமல், இந்தியா முழுக்க, குஜராத் கலவரங்கள் மற்றும், மோடியின் பங்கு குறித்து, பேசி விவாதத்தை எழுப்பியிருக்க வேண்டிய பிரதான கட்சியான காங்கிரஸ், குஜராத் மட்டுமல்லாமல், இந்தியா முழுக்கவே அதை செய்யத் தவறியது. தீஸ்தா செத்தல்வாத் போன்ற தன்னார்வர்கள், மற்றும் நடுநிலையாளர்கள், இந்தியா மற்றும் உலகம் முழுக்க இப்பிரச்சினையை தொடர்ந்து எழுப்பியதன் காரணமாகவே, குஜராத்தில் நடந்த பெஸ்ட் பேக்கரி, உள்ளிட்ட பல்வேறு வழக்குகள் குறித்து விசாரிக்க சிறப்பு விசாரணைக் குழுவே உச்சநீதிமன்றத்தால் உருவாக்கப்பட்டது. மேலும், பாரதீய ஜனதா கட்சி, சங் பரிவார் மற்றும், ஆர்எஸ்எஸ் அமைப்புகளின் நீண்ட நாள் திட்டமே, இந்தியாவை ஒரு மிகப்பெரிய அணுசக்தி நாடாக உருவாக்குவதே. வாஜ்பாய் ஆட்சிக் காலத்தில், பிஜேபியால் ஒரு அணு குண்டு சோதனையை நிகழ்த்தி, இந்தப் பிரதேசத்தையே ஒரு அணுப் பிரதேசமாக மாற்ற முடிந்தது. வெடித்து முடிக்கப்பட்ட அணு குண்டு சோதனைகளை, இந்து அணு குண்டு என்று நாடெங்கும் பிரச்சாரம் செய்தது பிஜேபி என்பதை மறக்க முடியாது.
அணு குண்டுக்கு எதிராக உலக நாடுகள் அனைத்தும் ஒப்பந்தங்கள் போட்டுக் கொண்டிருந்த நிலையில், சங் பரிவாரின் திட்டத்தை நிறைவேற்றுவதற்காகவே அவசர அவசரமாக இப்படி ஒரு அணு குண்டு சோதனையை வாஜ்பாய் அரசு நிகழ்த்தியது என்பதை மறக்க முடியாது. ஒரு சிறுபான்மை அரசாக இருந்தே மிகப்பெரிய கொள்கை முடிவான அணு குண்டு சோதனையை நிகழ்த்திய சங் பரிவார்களின் கூட்டம், தற்போது அறுதிப் பெரும்பான்மையோடு ஆட்சிப் பொறுப்பேற்றுள்ள நிலையில், அநியாயங்களுக்கு எதிரான தனித்த குரல்களாக ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களை ஒடுக்க நினைப்பது இயல்பே.
மரபணு கத்தரிக்கு எதிரான க்ரீன்பீஸ் அமைப்பின் போராட்டக் காட்சி
மத்திய உளவு நிறுவனத்தின் அறிக்கை, க்ரீன் பீஸ் போன்ற அமைப்புகளோடு நிற்காமல், இந்தியாவின் பெரும்பாலான தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களை குறிவைத்துள்ளது குறிப்பிடத் தக்கது. குறிப்பாக, குஜராத்தில் இயங்கும், குஜராத் கலவரங்கள் குறித்து பல்வேறு தளங்களில் செயல்பட்ட தொண்டு நிறுவனங்களும் குறிவைக்கப் பட்டுள்ளன. தனது பிரச்சாரத்தின் போது, பல்வேறு சமயங்களில், தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களின் மீதான தனது, வெறுப்பை வெளிக்காட்டத் தயங்கியதே இல்லை. ஏப்ரல் 25 அன்று பத்தன்கோட்டில் நடந்த தேர்தல் பிரச்சாரக் கூட்டத்தில் “வழக்கமாக அரசியல் கட்சிகள்தான், ஆளுங்கட்சியை தூக்கி எறிய கூட்டணி சேர்வார்கள். ஆனால், தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களும், காங்கிரஸ் அரசும், மோடி ஆட்சிக்கு வந்து விடக்கூடாதே என்ற ஒரே நோக்கத்தில் தொடர்ந்து வேலை செய்து கொண்டிருக்கின்றன” என்று வெளிப்படையாகவே குறிப்பிட்டார்.
மத்திய உளவுத்துறையின் அறிக்கை, அணு சக்திக்கு எதிரான போராட்டங்களில் தொடங்கி, மக்கள் விரோத திட்டங்களுக்கு எதிராக நாடெங்கும் நடக்கும் அத்தனை போராட்டத்திலும் ஈடுபடும் தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களை குறிப்பிட்டு குற்றம் சாட்டுகிறது.
அந்த அறிக்கை முதலில் தொடங்குவது கூடங்குளம் அணு மின் நிலையத்துக்கு எதிரான போராட்டத்திலிருந்து. அணு சக்திக்கு எதிரான மக்கள் கூட்டமைப்புக்கு 80 கோடிக்கும் அதிகமான நிதி வந்திருப்பதாக அறிக்கை குறிப்பிடுகிறது. அடுத்ததாக நிலக்கரியால் சுற்றுச் சூழலை மாசு படுத்தும் இந்தால்கோ, எஸ்ஸார், மற்றும் ஆதித்ய பிர்லா குழுமங்களுக்கு எதிரான நடக்கும் போராட்டங்களை குறிப்பிடும் அறிக்கை, டாடா சமூக அறிவியல் மைய்யத்தின் மூலமாக, சுற்றுச் சூழலுக்கு, நிலக்கரி ஆலைகளால் ஏற்படும் சேதம் குறித்து ஆய்வு செய்யுமாறு நிதி ஆதாரங்கள் அளிக்கப்பட்டுள்ளதை சுட்டிக் காட்டுகிறது. பாஸ்கோ ஆலைக்கு எதிராக செயல்படும் பாஸ்கோ ப்ரதிரோத் சங்கர்ஷ் சமிதிக்கு, வெளிநாட்டிலிருந்து நிதி வந்திருப்பதாக குற்றம் சாட்டுகிறது அறிக்கை.
வேதாந்தா அலுமினியம் ஆலைக்கு எதிராக செயல்படும் அமைப்புகள் குறித்து, ஜிண்டால் அலுமினியம் ஆலையின் மேலாண் இயக்குநர் சஜ்ஜன் ஜிண்டால் எகனாமிக் டைம்ஸ் நாளேட்டுக்கு அளித்த பேட்டியை குறிப்பிடுகிறது அறிக்கை. வடகிழக்கு மாகாணங்களில் தாதுப்பொருட்களை எடுப்பதற்கு எதிராக நடக்கும் போராட்டங்களை குறிப்பிடும் அறிக்கை, இது தொடர்பாக பாங்காங்க் நகரில் நடந்த ஒரு கருத்தரங்கில், இந்தியாவின் வடகிழக்கு மாகாணத்தை சேர்ந்த எட்டு தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் பங்கேற்றதாகவும், அந்த கருத்தரங்கில் இந்திய அரசோடு போராடுவதற்கு பதிலாக, சர்வதேச தரக்கட்டுப்பாடுகளை எண்ணை மற்றும் தாதுப்பொருட்களை எடுக்கும் நிறுவனங்கள் பின்பற்றவில்லை என்பதை அம்பலப்படுத்த வேண்டும் என்று குறிப்பிடப்பட்டதை, சுட்டிக் காட்டுகிறது உளவுத்துறை அறிக்கை. ஈ வேஸ்ட் எனப்படும் மின்கழிவுகள் அகற்றப்படுவதற்கு எதிராக க்ரீன் பீஸ் அமைப்பு பெங்களுரில் இயக்கம் நடத்துவது, நர்மதா அணைக்கு எதிரான போராட்டங்கள், குஜராத் வளர்ச்சி மாதிரி என்பது, சுற்றுச் சூழலுக்கு ஆபத்தானது என்று பல்வேறு நிறுவனங்கள் முன்னெடுத்த பிரச்சாரங்கள், போன்றவற்றையும் அறிக்கை குறிப்பிடுகிறது.
டெல்லி மும்பை இடையே தொழிற்சாலை தொடர் வளாகங்கள் அமைப்பதற்கு எதிராக, மேதா பட்கர் தலைமையில் மகாராஷ்டிராவில் தொடங்கி, குஜராத், மத்திய பிரதேசம், ராஜஸ்தான், ஹரியாணா வழியாக டெல்லியில் முடிவடைந்த பேரணியையும் இந்த அறிக்கை குறிப்பிடுகிறது.
மேதா பட்கர்
இந்த அறிக்கையில் குறிப்பிடும் ஆட்சேபகரமான பகுதிகள்தான் என்ன என்று பார்த்தால், வெளிநாட்டிலிருந்து இந்த தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் நிதி பெற்றுக் கொண்டு, இந்த போராட்டங்களை முன்னெடுக்கின்றன என்பதே.
தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு வளர்ந்த நாடுகள் நிதி வழங்குவது என்பது காலங்காலமாக இருந்து வரும் நடைமுறைதான். இது ஒன்றும் புதிதானது இல்லை. நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு எதிராக வெளிநாட்டு சதி என்று புலம்பும் மத்திய உளவுத்துறை யாருக்காக வக்காலத்து வாங்குகிறது என்பது அந்த அறிக்கையிலேயே இருக்கிறது. பாஸ்கோ, ஆதித்ய பிர்லா, வேதாந்தா, போன்ற தனியார் நிறுவனங்களை இயற்கை வளங்களை கொள்ளையடிக்க அனுமதிப்பதோடு, இந்தியாவை அணு சக்தி என்ற படுகுழிக்குள் தள்ள வேண்டும் என்பதே மோடி மற்றும் சங் பரிவாரின் நீண்ட காலத் திட்டம். அதை செயல்படுத்துவதற்கான முதல் தாக்குதலையே தற்போது ஊடகங்களில் கசிய விடப்பட்டுள்ள மத்திய அரசின் உளவறிக்கை படம் போட்டு காட்டுகிறது.
கூடங்குளம் அணு உலைக்கு எதிரான கூட்டமைப்பின் தலைவரான எஸ்.பி.உதயக்குமாருக்கு வெளிநாடுகளில் இருந்து நிதி வருகிறது என்று, முன்னாள் மத்திய அமைச்சர் நாராயணசாமி, ஒவ்வொரு முறை சென்னை வருகையிலும் பேட்டியளித்தார். ஒரு முறை, மன் மோகன் சிங்கே கூடங்குளம் போராட்டக் குழுவினருக்கு, வெளிநாடுகளில் இருந்து குறிப்பாக ஸ்கான்டினேவிய மற்றும் அமெரிக்காவிலிருந்து நிதி உதவி வருவதாக குறிப்பிட்டார். மன்மோகன் சிங் கட்டுப்பாட்டில், வருமான வரித்துறை, அமலாக்கப் பிரிவு, மத்திய புலனாய்வுத் துறை, மத்திய உளவுத்துறை, ஆய்வு மற்றும் பகுப்பாய்வு நிறுவனம், வருவாய் புலனாய்வுத் துறை மற்றும் மேலும் பல்வேறு நிறுவனங்கள் இருந்தன. உதயக்குமாருக்கு வெளிநாட்டிலிருந்து நிதி உதவி வந்திருந்தால், மன்மோகன் சிங்கின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த அத்தனை புலனாய்வு நிறுவனங்களின் மூலமாகவும், மிக மிக எளிதாக கண்டுபிடித்திருக்க முடியும். எஸ்.பி.உதயக்குமார், நேரடியாக மன்மோகன் சிங்குக்கே வழக்கறிஞர் அறிவிக்கை அனுப்பினார். இணைப்பு ஆனால், இறுதி வரை, மன்மோகன் சிங்காலோ, அவரது அரசாலோ, ஒரு துளி ஆதாரத்தைக் கூட அளிக்கவோ, உதயக்குமார் மீது நிதி மோசடி தொடர்பாக வழக்கு பதிவு செய்யவோ இயலவில்லை.
வெளி நாட்டு நிதியோடோ அல்லது நிதி இல்லாமலோ, இந்த தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள் அப்படி என்ன தவறை செய்து விட்டன ? மரபணு மாற்று கத்தரிக்காய் மற்றும் இதர பயிர்களை பரிசோதனை முறையில், இந்தியாவில பயிரிட அனுமதிக்காமல் தடுத்தன. நர்மதா அணையின் உயரத்தால் இடம் பெயர்ந்திருக்க வேண்டிய இரண்டரை லட்சம் மக்களை இத்தனை ஆண்டுகளாக இடம் பெயர விடாமல் தடுத்தன. கூடங்குளம் போன்ற அணு உலைகளால் ஏற்படக் கூடிய ஆபத்துக்களை மக்களிடம் எடுத்துரைத்தன. பாஸ்கோ, வேதாந்தா போன்ற இயற்கை வளங்களை கொள்ளையடிக்கும் நிறுவனங்களின் லாப வெறியை அம்பலப்படுத்தின. சிறப்பு பொருளாதார மண்டலங்கள் என்ற பெயரில் விவசாய விளை நிலங்களை அபகரிப்பதற்கு எதிராக போராடியிருக்கிறார்கள். இதை வெளிநாட்டில் நிதி பெற்று செய்தால் என்ன ? உள்நாட்டில் நிதி பெற்று செய்தால் என்ன ?
வெகுஜன உழைக்கும் மக்களுக்கு எதிரான போராட்டங்களுக்கு யார் ஆதரவு கொடுத்தாலும் அதை ஏற்றுக் கொள்வதுதானே போராட்ட நெறி முறை ? இவற்றை சரி செய்யவும், நெறிப்படுத்துவதற்கும்தானே Foreign Contribution Regulation Act என்ற சட்டம் முந்தைய காங்கிரஸ் அரசால் கொண்டு வரப்பட்டு செல்படுத்தப்பட்டுள்ளது ? பிறகு எதற்காக தற்போது இந்த அறிக்கை ?
இந்தியாவின் முக்கிய கட்சிகளான காங்கிரஸ் மற்றும் பாரதீய ஜனதா கட்சி ஆகிய இரு கட்சிகளும், இந்தியாவின் கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களிடம் பணம் பெற்றுக் கொண்டு, அவர்களுக்கு ஆதரவாக வெகுஜன உழைக்கும் மக்களுக்கு எதிராக திட்டங்கள் தீட்டுவதும், அவற்றை செயல்படுத்துவதும் இந்தியாவில் நடக்காமலா இருக்கிறது ? அவற்றுக்கு எதிராக ஏன் மத்திய உளவு நிறுவனம் அறிக்கை தாக்கல் செய்யவில்லை ? இந்தியாவின் பெரிய அரசியல் கட்சிகள், நேர்மையான வழியில் மட்டுமா நிதி வசூல் செய்கின்றன ? இந்திய தேர்தல் ஆணையம் விதித்துள்ள கட்டுப்பாட்டுக்கு உட்பட்டுத்தானா தேர்தல் செலவுகளை செய்கின்றன ?
பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் மற்றும், கார்ப்பரேட்டுகளிடம் பணம் பெற்றுக் கொண்டு வெகுஜன மக்களுக்கு எதிராக அரசியல் கட்சிகள் செயல்படுகையில், அதே உழைக்கும் மக்களுக்கு ஆதரவாக வெளி நாட்டு நிறுவனங்களிடம் பணம் பெற்றுக்கொண்டோ அல்லது பெறாமலோ, மக்களுக்கு எதிரான திட்டங்களை எதிர்த்து போராட்டம் நடத்துவதிலும், இயக்கங்கள் நடத்துவதிலும் எந்த விதமான தவறும் இல்லை. இந்தியா வெகுஜன உழைப்பாளி, ஏழை மக்களுக்கு சொந்தமானது. இந்த அரசியல் கட்சிகளுக்கோ, நரேந்திர மோடிக்கோ சொந்தமானது அல்ல.
தன்னுடைய அமைச்சரவை சகாக்களின் இலாக்காக்களைக் கூட, இறுதி நேரம் வரை தெரியாமல் மறைக்க முடிந்த நரேந்திர மோடிக்கு தெரியாமல், இந்த மத்திய உளவுத்துறை அறிக்கை வெளியாகியிருக்கும் என்பதை நம்புவதற்கில்லை. இது திட்டமிட்டு ஊடகங்களில் கசியவிடப்பட்ட அறிக்கை. இந்த நடவடிக்கை, வெகுஜன சக்திகளையும், அவர்களுக்கு ஆதரவாக போராடும் ஆதரவு சக்திகளையும் ஒடுக்குவதற்காகவே. இத்தனை தன்னார்வத் தொண்டு இயக்கங்கள், வெகுஜன அமைப்புகள் இருந்தே, இந்தியாவில் சுற்றுச் சூழலுக்கு எதிராகவும், வெகுஜன மக்களுக்கு எதிராகவும் பல்வேறு திட்டங்களை எடுத்து வர முடிகிறதென்றால், இப்படிப்பட்ட தொண்டு நிறுவனங்களும், இயக்கங்களும் இல்லாமல் போனால் இந்த அரசுகள் என்னென்ன செய்யும் ?
“நான் எதிர்க்கட்சிகளையும், மாநில முதல்வர்களையும் இணைத்துக் கொண்டு வழி நடப்பேன். இந்தியாவின் அனைத்து உறுப்புகளும் வளர்ந்தால்தான் இந்தியா முழுமையான வளர்ச்சி அடையும்” என்று பாராளுமன்றத்தில் மோடி பேசிய பேச்சு வெறும் பசப்பு வார்த்கைள் மட்டுமே.
நாஜிக்கள் கோயபல்ஸை பயன்படுத்தி எப்படி தங்கள் கொள்கைகளை அமல்படுத்தினார்களோ, அதே போல இனிப்பு தடவி, விஷத்தை ஊட்ட மோடி அரசு முயன்று வருகிறது. இது மோடி அரசு, வெகுஜன மக்களின் மேல் தொடுத்திருக்கும் முதல் தாக்குதல்.
மோடியை விட பல்வேறு வகைகளில் திறமையான ஆங்கிலேய அரசாங்கத்தையும், மோடியை விட பல வகைகளின் மக்கள் ஆதரவை பெற்றவருமான இந்திரா காந்தியின் அராஜகங்களையே எதிர்த்து போராடி தூக்கி எறிந்த நாடு இந்தியா. மோடி மற்றும் சங் பரிவார்களின் திட்டங்களையும், இந்தியா எதிர்த்து வெற்றி கொள்ளும். சங் பரிவார்களின் திட்டம் ஒரு காலத்திலும் நிறைவேறாது.
neenga Savuku ellai Dubukkooo
savukku onakku penatharathe velaya pochu en davusar kazhalutha kazhatidovomla.intha ib report congress atchila ready paninathu theriyuma.atha ready panavaru oru muslim.onoda araikurai ulargalai ellam kekum mana nilayil makkal ilai athan intha comments padichale theriyum.ne dmk ku ethiraga eluthiyapothu makkal mana nilayai prathibalithai ipothu alla.poi veru urupadiyana velai irunthal paar.
சவுக்கு உன்னோட ARTICLE படிச்சி எனக்கு டைம் தான் போச்சி
“இதை வெளிநாட்டில் நிதி பெற்று செய்தால் என்ன ? உள்நாட்டில் நிதி பெற்று செய்தால் என்ன ?”
the above lines indicate that Savukku is changed a lot, so sad to read that.
சில பெருச்சாளிகளை ஒழித்தால் நம் நாடு முன்னேரலாம்…
எவ்வளவு சொத்து சேத்தாலும் கடைசியில் இருக்கப்போவது 6 அடி அல்லது அரை சொம்பு….
உண்மையை சொன்னால் ? …..I REALLY FEEL TOO MUCH …. BEING AS AN INDIAN
it appears that you have lost yourself, and forgot your aim and ambition to bring out corruption and corrupt personalities to the light and break thir back. stop Modi bashing and start your old and regular work, what happened to tasmak tamil?
Mr. Shankar, It is my humble opinion that ramram’s comment was written in good faith. You have become A Man Army against Abuse of Power and Corruption… In fact, A Senior Journalist with Trichy Deccan Chronicle highly praised your efforts. Please consider our opinion. karunaignana.wordpress.com
உங்கள் நிஜம் முகத்தை தொலைந்து போனது போல ஒரு எண்ணம் .ஜாபர்சேட் மேல் இருந்த உங்கள் நேர்மை மற்ற இடங்களில் இல்லை எனபது எனது கருத்து .
பார்ப்போம் .
This article clearly shows your fear on your funds. Mr Shankar, why there is no articles on Mahalakshmi and CT Selvam? romba bayanthitinga pola iruku..
என்ன சவுக்கு எப்ப பார்த்தாலும் மோடி அரசாங்கத்தை குறை சொல்வதே முழு நேர வேலையா உனக்கு .
வாஜ்பாய் அணுகுண்டு டெஸ்ட் நடத்தி வெற்றி பெறா விட்டால் இன்று நாம் இந்தியாவில் வாழ்வது சாத்தியமா.
அண்டை நாட்டுக்காரன் நம்மை விழுங்கி ஏப்பம் விட்டுரப்பன் .
சோனியாவின் கிறிஸ்தவ வியாபாரம் கடந்த 10 வருடத்தில் போணியாகவில்லை.அமரிக்க ஐரோப்பா கனவு சோனியா ஊடாக சாத்தியப்படவில்லை . நஞ்சுண்டமூர்தியின் ஜீசஸ்தான் கனவு மலவசலை கழுவி தானே குடிப்பதாகவும் அமெரிக்கவும் ஐரோப்பாவும் கடந்த 10 வருடத்தில் இந்தியாவில் 1% இந்துகளை கூட கிறிஸ்தவராக மாற்ற முடியவில்லை .பன்னார்வு தொண்டு நிறுவனங்கள் பல இன்று வெளிநாட்டு உளவு நிறுவனங்களின் அடிவருடிகளே.தொண்டு நிறுவனத்திற்கு வரும் வெளிநாட்டு பணத்தை தடை செய்ய அரசுமுடிவெடுத்திருப்பது மிகவும் சிறந்த நடவடிக்கையே
worst article……..savukku sankar ellai…………..ini SOMBU SANKAR………
muttaaldanamana katturai
//வடகிழக்கு இந்தியாவின் 6 மாநிலங்களையும் ஒன்றிணைத்து ஜீஸஸ்தானாக அறிவிக்க அமெரிக்கா மனது வைத்தால் முடியும் – காலந்தாழ்த்தாமல், அமெரிக்காவின் கவனத்துக்கு இந்த விஷயத்தை எடுத்துச் செல்ல வேண்டிய அவசியமும் அவசரமும் கிருத்துவ சமுதாயத்துக்கு வந்துவிட்டது. அல்லேலூயா//
honkhong karann, amerciaa karan ellam size mm ivanukku romba pudikkum pola. I mean avanga style of life
சவுக்கு நாங்க எல்லாம் கென பூனா க்க . 100000 விடிய விடிய வேலை பார்த்து அதுல 30 பர்ஸென்ட் டாக்ஸ் காட்டுவோம். நீங்க நோகாம பணத்தை கடத்தி அதுல நாட்டுக்க துரோகம் பண்ணுவீங்க . எடுத்துக்கேட்ட இந்த மாதிரி பேசுவ
“மோடியை விட பல்வேறு வகைகளில் திறமையான ஆங்கிலேய அரசாங்கத்தையும், மோடியை விட பல வகைகளின் மக்கள் ஆதரவை பெற்றவருமான இந்திரா காந்தியின் அராஜகங்களையே எதிர்த்து போராடி தூக்கி எறிந்த நாடு இந்தியா. மோடி மற்றும் சங் பரிவார்களின் திட்டங்களையும், இந்தியா எதிர்த்து வெற்றி கொள்ளும். சங் பரிவார்களின் திட்டம் ஒரு காலத்திலும் நிறைவேறாது.”
நாசமா போவீங்கடா . தேச துரோகிகள் வென்றதா சரித்திரம் இல்லை. communist இப்படிதான் காசு வாங்கி துரோகம் பண்ணி இன்று நாசமா போயி இருக்கான் . பாடம் உங்களுக்கும் தான்
Much before this article came up, I had the copy of the book by Radha Rajan. Foreign funding to NGOs need to be checked. There is no doubt about it. Even when I was fighting for less privileged schools of Tamil Nadu, big donors in the name of Christian Charities ( I am a Christian myself) came forward to support for school building. The string attached in return was to use the premises to run Sunday classes, missionary work and so on. We refused and decided to take individuals support and built the 1000 sq.ft school shed step by step in the span of 3 years. I have a big question. There are so..oooo many NGOs functioning for civil society and to uphold their rights. Their money power all put together can even put any national government to shame. Accordingly, India should have had milk and honey flowing everywhere. But the condition is much worse. Why it is not so ?. Activism is to act against development and not seek any solution ?????? I suppose.
அமெரிக்காவின் உதவியுடன் ஜீஸஸ்தானை உருவாக்கும் கட்டம் கிருத்துவ சமுதாயத்துக்கு வந்துவிட்டது:
படித்த ஒவ்வொரு ஹிந்துவும் அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, ஜெர்மனி, ஆஸ்திரேலியா, கனடா, ஐரோப்பாவென்று கிருத்துவ நாடுகளில் செட்டிலாக கனவு காண்கிறான். எப்படா இந்த தரித்திரியம் பிடித்த நாட்டை விட்டு வெளியேறுவோமென துடிக்கிறான். கிருத்துவரின் கிருபையில்லாவிட்டால், இந்தியா துண்டு துண்டாக சிதறிவிடும் என்பதில் ஐயமில்லை.
வழி தவறிய ஆடுகளாக வாழ்ந்த காட்டுமிராண்டி ஹிந்துக்களுக்கு நல்வாழ்க்கை கொடுத்த கிருத்துவ சமுதாயத்தின் இன்றைய நிலையென்ன?.
இலங்கையில் சிங்கள வெறியனின் கற்பழிப்பு கொலை கொள்ளையில் வேட்டையாடப்படும் 40 லட்சம் ஈழத்தமிழர், 100 சதவீதம் கிருத்துவ சமுதாயம் என்பது எத்துனை பேருக்குத் தெரியும்?. நாகலாந்து, மணிப்பூர், மிசோராம், சிக்கிம், மேகாலயா, திரிபுரா ஆகிய 6 வடகிழக்கு மாநிலங்களும் கிட்டத்தட்ட 95 சதவீதம் கிருத்துவ மாநிலங்கள். இந்தியாவில் கிட்டத்தட்ட 15 கோடி கிருத்துவர் வாழ்கின்றனர்.
இந்துத்வா தீவீரவாதிகள் கன்னியாஸ்திரிகளை கற்பழித்து, தேவாலயங்களை எரித்து கிருத்துவரை இனப்படுகொலை செய்கின்றனர். இது தவிர தலித் மற்றும் ஏழை கிருத்துவரை இந்தியா முழுவதும் இந்துத்வாவின் ரதச்சக்கரம் நசுக்குகிறது. இவர்களின் இயக்கத்துக்கு பல பில்லியன் டாலர்கள் அமெரிக்காவிலும் கிருத்துவ நாடுகளிலும் பிழைக்கப் போய் பெருங்கோடீஸ்வரரான லட்சக்கணக்கான ஹிந்துக்களிடமிருந்து வருகிறது. கர்த்தரின் கருணையால் பிழைத்து இன்று கர்த்தரையே சிலுவையிலறையத் துடிக்கும் இந்த அயோக்கியர்களை என்னவென்று சொல்வது?.
இது தவிர, பாக்கிஸ்தானிலும் பங்களாதேஷிலும் பல லட்சக்கணக்கான கிருத்துவர் இஸ்லாமிய ஜிஹாத்திகளின் கொடுமையில் சிக்கித் தவிக்கின்றனர் – இந்தியா, பாக்கிஸ்தான், இலங்கை, பங்களாதேஷில் வாழும் 20 கோடி கிருத்துவருக்கென்று ஒரு சுதந்திர தேசத்தை உருவாக்கும் தருணம் வந்துவிட்டது.
இன்று அமெரிக்காவின் அடிமையாகி விட்டாள் குருட்டுக்கிழவி – முதல்வன் முதல் குடியரசுத்தலைவன் வரை கர்த்தரின் முன்னால் மண்டியிட்டு விட்டான் – இனி அமெரிக்கா எவ்வளவு உதைத்தாலும் எந்த பயலும் மூச்சு விடமாட்டான் – வடகிழக்கு இந்தியாவின் 6 மாநிலங்களையும் ஒன்றிணைத்து ஜீஸஸ்தானாக அறிவிக்க அமெரிக்கா மனது வைத்தால் முடியும் – காலந்தாழ்த்தாமல், அமெரிக்காவின் கவனத்துக்கு இந்த விஷயத்தை எடுத்துச் செல்ல வேண்டிய அவசியமும் அவசரமும் கிருத்துவ சமுதாயத்துக்கு வந்துவிட்டது. அல்லேலூயா.
டேய் குஞ்சு! இவ்ளோ நாளா துலுக்கனுக்கு தனி நாடு வேணும்னு கத்திக்கிட்டு இருந்த, இப்போ கூட்டு சேக்குரியா கூட்டு….
Well said
America and Iran are getting ready to kick in the asses of jihadists. First you go and attend to that.
Islam and muslims mean treachery and deception exactly like your rasool.
Mr. Nancy,
Your response doesn’t have any basic proof. Nowadays you alloluya groups also started for separate country… Ayyo Ayyo…
NGOs flouting foreign contribution guidelines come under Home Ministry scanner
he foreign hand is rocking quite a few cradles in India. It’s been believed for long that that Non-Governmental Organisations (NGOs) get a major part of their funding from overseas. Now it’s all come together in a government file, tabulated and troubling. What’s really set alarm bells ringing is that an average Rs.10,000 crore pours into the country every year in form of donations to NGOs from organisations across the world. Getting foreign funding is no crime; flouting guidelines under the Foreign Contribution Regulation Act 2010 that governs such transfers is.
The government is warier of NGOs in the wake of persistent allegations about their role in recent agitations like the one against the Kudankulam nuclear plant, or those sparked by Delhi’s December 16 gang rape, or even those led by Anna Hazare.
Sample this. In the last two years, Chennai-based NGO World Vision of India has received Rs.442.68 crore, making it the highest paid organisation consecutively in 2009-10 and 2010-11. Despite being the highest paid, the NGO has not filed its returns under FCRA. It is a Christian charity organisation focused on children’s well being and humanitarian efforts following disasters.
Another NGO, the Oxfam Trust, Delhi, got Rs.71 crore – and did not file returns. Bal Raksha Bharat, also Delhi-based, got Rs.67.57 crore but filed no returns. NGOs and institutes in the Capital account for the larger part of foreign contributions; many FCRA defaulters are also from here. There are close to 700 defaulting NGOs for the financial year 2011-12 in Delhi. Andhra Pradesh has the highest number of such defaulters at 2,453. All are under the home ministry scanner now. In the last three years, the home ministry has cancelled the FCRA registration of more than 4,000 institutes; over 17,000 regular defaulters are under scrutiny.
The US continues to be the highest donor country, followed by the UK and Germany. While huge amounts are pouring in from developed countries, countries like North Korea, Syria, Cuba, Tonga, Kyrgyzstan, Burkino Faso, Djibouti are also among the donor countries.
Vigil on donations
Over the last three years more than Rs.30,000 crore has been received by organisations across the country. Institutes in Delhi have amassed the highest amount touching Rs.6,000 crore. The number of organisations and entities receiving funds from abroad has been going up steadily .
According to the latest home ministry report on FCRA in 2010-11 the number of institutes that received foreign funding was 22,735-a jump from the previous years. In 2009-10 this number was 21,508 and in 2008-09 it was 20,088. In the last decade the number of associations registered under FCRA has doubled. The number was 21,244 in 1999-2000 and it is 40,575 in 2010-11.
Intelligence agencies are maintaining a strong vigil on the donations being made from associations abroad. “There are several organisations that are under scanner and action would be taken if any wrongdoing is found,” said a home ministry official. Sources said it is feared that the foreign aid can be misused and diverted for purposes other than mentioned. Fearing this misuse and money laundering the FCRA Act of 2010 has made the procedure for foreign funding stringent.
Accounts frozen
Action against dubious organisations is being taken. While 72 organisations have been prohibited from getting funds from abroad, accounts of 32 NGOs have been frozen, and 24 cases referred to the CBI. In some cases, state police forces are probing illegalities committed by these organisations. In many cases the government has put the organisations on notice for not filing their returns.
Sources said the defaulters are required to a pay a penalty, and if they don’t, cancellation of FCRA registration is the likely outcome. It’s not just NGOs that have been added to the list of defaulters for not filing their returns. The list shows that top educational institutes in the national capital have also flouted the guidelines by not filing their returns in the previous two years. The University of Delhi, Jawaharlal Nehru University, Jamia Millia Islamia, Indian Institute of Technology, Lady Irwin College, Indian Council for Medical Research, School of Planning and Architecture, Indira Gandhi Open National Open University, International Management Institute and Gargi College are among the 693 organisations in Delhi that have not filed their returns under FCRA.
The home ministry report indicates that most of the funds are meant for establishment expenses, rural development, welfare of children, construction and maintenance of schools and colleges.
Foreign Funding of NGOs
In 1976, at the height of the Emergency imposed by Indira Gandhi, India’s Parliament enacted a piece of legislation called the Foreign Contribution (Regulation) Act. It prohibited political parties and ‘organisations of a political nature’, civil servants and judges, as also correspondents, columnists and editors/owners of registered newspapers and news broadcasting organisations— and even cartoonists—from receiving foreign contributions.
The very fact that the Act makes a specific reference to cartoonists should be hint enough of the establishment’s paranoia vis-à-vis the ‘invisible hand’ of foreign powers back then. During a Rajya Sabha debate on the proposed bill on 9 March 1976, the term ‘CIA’ (Central Intelligence Agency) was mentioned at least 30 times by different legislators, while ‘Lockheed Martin’ (a military aerospace corporation) came up at least six times in the context of alleged instances of Americans pumping dollars into governments worldwide to buy influence during the Cold War.
The sentiment of the times was captured by the following statement made during that debate by Khurshid Alam Khan, father of India’s present Minister for External Affairs: “The CIA’s doings all over the world have very clearly indicated as to what could be done by foreign money and foreign interference.”
In 2010, a different parliament, with opposition members who had not been imprisoned like those in 1976, unanimously voted to update the law by passing the Foreign Contribution Regulation Act (FCRA). In fact, the Parliamentary Standing Committee that examined the bill was headed by the BJP’s Leader of Opposition in the Lok Sabha Sushma Swaraj, and it had no major objections.
This time round, there was no talk of the CIA or Lockheed Martin. Instead, concern was focused on the increasingly influential role of Non-Governmental Organisations (NGOs) as institutions of civil society in India. The term ‘NGO’ found at least 40 mentions during the Rajya Sabha debate on the 2010 bill. The main concern of the Upper House appeared to be a lack of transparency among NGOs receiving foreign contributions. Hence the calls to strengthen the monitoring regime, although several MPs expressed worry that the new law would give the Centre too much discretionary power to crack down on dissenting NGOs.
Worries about the 2010 Act’s overreach were validated last year when the Government used it to clamp down on NGOs involved in anti-corruption and anti-nuclear protests. As part of that exercise, at least four NGOs were booked under the FCRA for allegedly diverting foreign funds to aid the organisation of protests against the Koodankulam nuclear power plant in Tamil Nadu. Their bank accounts were frozen. The protests, however, did not end.
Perhaps the most ironic use of the FCRA was when the Ministry of Home Affairs reportedly held back potential funding from the US-based Ford Foundation for the Mumbai-based Institute for Policy Research Studies (IPRS), a thinktank that runs Parliamentary Research Service (PRS).
Incubated at the Centre for Policy Research (CPR), a Delhi-based thinktank, PRS was spun off and institutionalised as IPRS in 2010 as a Section 25 non-profit company with a registered office in Mumbai. The main aim of PRS was to provide non-partisan legislative research services to parliamentarians, most of whom are starved of resources to conduct independent research required to hold the Executive accountable in Parliament. The service’s popularity among MPs was obvious from the fact that several of them reportedly made individual representations to the Home Ministry against blocking foreign funds for its parent institute.
The tragedy of why Parliament does not have a public-funded service like PRS is a debate for another day, but choking the IPRS of foreign funds raises a question of hypocrisy since the Central Government routinely collaborates with a wide range of civil society thinktanks that receive funds from the West.
Let’s start with the Indian Council for Research on International Economic Relations (ICRIER). According to its filings with the MHA, accessible on the FCRA website (http://mha.nic.in/fcra.htm), ICRIER has received over Rs 11.5 crore in foreign donations from a range of international institutions such as the Asian Development Bank, World Bank, International Monetary Fund (IMF) and Sasakawa Peace Foundation between 2007 and 2012. This council, currently headed by Dr Isher Judge Ahluwalia, wife of Planning Commission Vice-chairperson Dr Montek Singh Ahluwalia, appears to have a cosy relationship with the present establishment. When the Government was in a fix over the contentious General Anti- Avoidance Rules (GAAR) of taxation, for example, it delegated the task of ironing out its problems to a four-member committee headed by Dr Parthasarathi Shome, a well-known economic policy expert at ICRIER. There are several other projects on which the Council’s faculty collaborates closely with the Government of India.
That thinktanks are well networked goes without saying. In fact, ICRIER and PRS were involved in quite a controversy during last year’s Parliament vote on Foreign Direct Investment in India’s multi-brand retail sector. As reported by India Today, (‘Foreign Direct Instruction for our MPs?’ 6 December 2012), IPRS had organised a ‘close-door’ meeting at Delhi’s Constitution Club the day before the vote, where MPs were briefed on the benefits of FDI by Professor Arpita Mukherjee of ICRIER. Some MPs had publicly labelled this a ‘lobbying’ effort.
Another example of close collaboration between the Centre and a thinktank that gets significant foreign funding is the one between the Government and the CPR, headed by Dr Pratap Bhanu Mehta. Between 2007 and 2012, according to its filings with the MHA, this thinktank received foreign funds of over Rs 40.8 crore from a range of donors such as the Ford Foundation, Google Foundation, International Development Research Centre, Economic and Social Research Council, Hewlett Foundation and IKEA Social Initiative.
Environmental policy is another area in which foreign-funded thinktanks have a significant impact. The Centre for Science and Environment (CSE), headed by Sunita Narain with a governing board that has Ela Bhatt, BG Verghese, Dr MS Swaminathan and Dr NC Saxena among others, has received over Rs 67.7 crore in foreign funds between 2006 and 2012. The CSE’s main donors, according to FCRA records, include the Denmark- based Dan Church Aid, Germany-based Evangelischer Entwicklungsdienst EV, Heinrich Boll Foundation and the Swedish International Development Cooperation Agency. Other donors include the Commission of European Communities and Government of India.
Going by the media coverage that CSE receives, it is safe to say that this thinktank has a profound influence on India’s environmental policy. An indication of its ties with the Government is the fact that the two had their own ‘side-event’ at the recently concluded Doha talks on climate change.
The other green thinktank with generous foreign contributions that works closely with the Government is The Energy and Resources Institute (TERI). Consider this: the International Bioenergy Summit of 2012 held in New Delhi was organised by TERI and sponsored by the Department of Biotechnology (DBT). According to its FCRA filings, TERI, with a staff of over 900, has received about Rs 155.9 crore between 2006 and 2012 from a vast variety of donors.
In the field of health policy, one of the most influential thinktanks is the Public Health Foundation of India (PHFI). Since it was founded in 2006, it has received a total of Rs 219 crore in funds, its biggest foreign donor being the Bill and Melinda Gates Foundation and biggest Indian donor being the Government of India. Other foreign donors, according to FCRA filings, include the National Institutes of Health (of the US government), Welcome Trust, International Development Research Centre and MacArthur Foundation.
A public-private initiative, the PHFI is expected to shape India’s approach to public health policy over the next decade. An example of its influence on India’s health policy is the fact that its secretariat has been thanked and praised in a report of the High Level Expert Group constituted by the Planning Commission to frame a new policy on ‘universal health coverage’ for all Indians.
On matters of internet policy, the Centre for Internet and Society (CIS), a Bangalore-based thinktank focused on internet governance and intellectual property issues, has been a member of some key government committees, like the one under Justice AP Shah to study privacy laws in India. The CIS also receives foreign funding. According to its website, it has received over Rs 8.3 crore in funds, a significant portion of it from foreign donors like the UK-based Kusuma Trust, which was founded by Anurag Dikshit, an Indian businessman who made a fortune selling his stake in a popular online gambling website. He eventually donated most of his wealth to the Kusuma Trust, which funds various charities across the world.
In the human rights space, there is the famous Lawyers Collective, which, apart from its human rights advocacy, also provides legal aid to members of disadvantaged communities. Although this collective does not appear to work all that closely with the Government, it is interesting to note that it was founded by Indira Jaising, who is currently one of the Centre’s Additional Solicitor Generals. Since 2006, according to its FCRA filings, the organisation has received around Rs 21.8 crore in foreign funds from the Ford, Levi Strauss and Open Society foundations and from the Campaign for Tobacco Free Kids, Swedish International Development Cooperation Agency, among others.
Another thinktank that deserves a mention is the Centre for Civil Society (CCS), which was founded by Dr Parth J Shah and has a ‘Board of Scholars’ with Isher Judge Ahluwalia, Jagdish Bhagwati, Lord Meghnad Desai and Swaminathan Anklesaria Aiyar, among others, as members. While it is not clear from its website whether it works closely with the Government, it was ranked 51st in a recent global survey of thinktanks by University of Pennsylvania. According to a CCS press release, these rankings were ‘based on not just our research and analysis, but also on our engagement with policy makers and ability to influence policy decisions’. The CCS’s rank was quite a surprise, given its modest resources. According to its FCRA filings, between 2006 and 2011, it received about Rs 6.2 crore from foreign donors such as the Atlas Economic Research Foundation, John Templeton Foundation and International Policy Network. As per its audited accounts, available on its website, donations from Indian donors were equally modest.
+++
The above examples demonstrate the influence of foreign funded thinktanks on almost every major aspect of Indian policy today, be it economic or environmental, related to public health or internet governance.
Is this good or bad for India as a country? Given that most sectors of the economy are now open to foreign investment, does it make sense to regulate and restrict foreign funds for such thinktanks under laws like the FCRA?
The answer depends on what Indian society expects of them. Do we expect them to be completely independent of donors in their views? Would an organisation like the CSE still get foreign funds from European donors if it were to readily welcome genetically modified (GM) food in India? In such circumstances, how independent should we expect these thinktanks to be in the arena of policy?
Absolute objectivity—or at a least public perception of it—is an absolute myth. No matter who funds a thinktank, be it foreigners or Indians, it is impossible to be seen as such. The more pressing issue is of transparency. Are Indian policymakers aware of the details of foreign funds received by these thinktanks?
Take, for example, a recent Parliamentary Standing Committee report that expressed serious reservations about GM food. The Committee repeatedly quotes with approval the deposition of Dr Vandana Shiva against GM food. A little-known fact about Dr Shiva is that her organisation, Navdanya, according to its FCRA filings, has received a total of Rs 16.7 crore between 2006 and 2012 in foreign donations from mainly European organisations (some of which also contribute to the CSE) like Bread for the World, Diakonie Emergency Aid, Hivos Foundation, Evangelischer Entwicklungsdienst EV, RSF Innovations in Social Finance, and even from the European Union itself.
Would a Parliamentary Standing Committee headed by an MP of the CPM, a party that is always suspicious of the ‘foreign hand’, show the same deference to Dr Shiva’s views if its members knew of Navdanya’s European donors, several of which are also Christian churches?
In an op-ed article in The Indian Express (‘Do not disagree’, 29 February 2012), Dr Pratap Bhanu Mehta while criticising the FCRA, states, ‘Of course, NGOs should be transparent and accountable in terms of their sources of funding.’ Yet, the CPR, of which Dr Mehta is president, only discloses the names of its donors in its annual report, and that too without revealing the amounts received from each. Similarly, Navdanya offers no information on either of its websites, Indian and Italian (navdanyainternational.it), on any of its funding. Other thinktanks like the PHFI and CIS offer a more detailed breakup of their different sources of funding, while some like the CSE and CCS provide only a roll of donor names and a figure of cumulative funding with no breakup of individual contributions. So, while these thinktanks are forced to disclose their foreign funding sources to the MHA under the FCRA, why do they not volunteer exhaustive information on their own websites?
An amusing facet of this is that the Central Government and Corporate India are more transparent (even if forced to be) than these civil society institutions, thanks to the Right to Information Act, 2005, and the extensive disclosure requirements under the Companies Act, 1956. Of companies in particular, information is accessible over the internet on the MCA21 website of the Ministry of Corporate Affairs. This contrast is amusing because some of these thinktanks never tire of demanding transparency of the State and corporate sector.
For several thinktanks, it is often hard to figure out something as basic as the nature of the legal entity through which they conduct their activities. Are they societies, associations or trusts? More pertinently, why is the Government not pushing for a stricter transparency regime? A major stumbling block may be the fact that these thinktanks are set up under state laws and it is difficult for the Central Government to coordinate a nationwide transparency regime. However, given that most are beneficiaries of income tax exemptions, it may be possible for the Centre to use the Income Tax Act to demand comprehensive disclosures. Since they enjoy tax benefits, they might also qualify as ‘public authorities’ under the Right To Information Act, 2005.
Another reason that disclosure of funding is important is to inform the analysis of people who usually see NGOs as selfless entities dedicated to nothing but a higher cause. While this may be true of some NGOs, many leaders of these set-ups have personal stakes in ensuring certain outcomes. After all, future donor grants often depend on sustaining one’s influence in the policy space. Many of the institutions described in this article have been regular recipients of funds from the same sources year after year.
Another question is the volume of funds coming in and where it will leave India’s public institutions that were originally meant to aid policymaking with unbiased intellectual inputs. How are cash-strapped Indian universities to compete with these well-funded thinktanks? Government-run institutions of higher learning are supposed to have an inbuilt guarantee of academic independence, but would their scholarly voices be drowned out by those backed by bigger resources?
Also, given the frequency with which a few foreign funders appear on donor lists, is it time to worry about their influence on Indian policies? After all, generous funding lets the faculty of these thinktanks jetset around the world to attend conferences, organise seminars in India and network with officials at a level that most public universities cannot afford. How does this impact our civil society discourse? Should Parliament limit the amount that a single foreign entity can donate, or are we better off sticking to a regulatory regime that only insists on a set of disclosure norms?
On a concluding note, let us not forget that a large part of the credit for the RTI Act of 2005—the country’s most empowering piece of legislation since the Constitution of 1950—goes to the advocacy efforts of the Mazdoor Kisan Shakti Sangathan (MKSS), a farmers group in Rajasthan that does not accept institutional funding from either India or overseas. Bank interest on its corpus and donations by individuals are the MKSS’s only sources of funding. Together, the two gave it Rs 30 lakh for the financial year 2010-11, details of which are available on its website.
It’s official, Christian missionaries donate billions to Indian NGOs
What has been asserted time and again by nationalist organisations and has been emphatically refuted by self-proclaimed liberals, is now out in the open. The latest report of the Home Ministry shows that more than Rs 10,000 crore was pumped into India during 2009-2010, mostly from the USA and Europe’s Christian organisations to NGOs in India.
The report, approved by Union Home Secretary RK Singh in January 2012, revealed that major donors from abroad and receivers in India are Christian Missionaries and Church-sponsored NGOs. The four largest donors are all evangelical christian organisations who have a prophessed goal to convert people to Christianity. The list of foreign donors is topped by the Gospel For Asia Inc of the USA (Rs232.71 crore) followed by Fundacion Vicente Ferrer, Barcelona, Spain (Rs228.60 crore), the World Vision Global Centre of the USA (Rs197.62 crore) followed by Compassion International of US, (Rs131.57 core).
An analysis of the Home Ministry’s 42-page report brings out that 14,233 Indian NGOs received foreign contribution of Rs10,337.59 crore. Around 18% of it came to Delhi, 16% to Tamilnadu and 13% to Andhra. Among districts, nearly 8.5% went to Chennai, 7% to Bangaluru and 6% to Mumbai. Maximum funds came from USA (Rs3,105.73 crore) followed by Germany (Rs1,046.30 crore) and the UK (Rs1,038.68 crore). The other toppers are Italy, Netherlands, Spain, Switzerland, Canada, France, Australia and UAE.
The highest amount of foreign contribution was received by the World Vision of India, Chennai, Tamil Nadu (Rs 208.94 crore), followed by the Rural Development Trust, Ananthapur, AP (Rs 151.31 crore), and Shri Sevasubramania Nadar Educational Charitable Trust, Chennai (Rs. 94.28 crore). The NGO’s show these rupees to be spent on philanthropic causes. The report says that the highest amount of foreign contribution was received and utilised for establishment expenses, rural development, welfare of children etc. However, the report categorically mentions that the NGO sector in India is vulnerable to the risks of money laundering and terrorist financing and necessary steps for rigorous enforcement as well as coordination with foreign countries for law enforcement will continue.
Dutch-funded NGO trying to stall oil drilling in northeast: IB report
Dutch government-funded CORDAID and its associate outfits had organized an elaborate training session for north-eastern NGO activists in Shillong last year, teaching them how to use GPS tracking to map oil wells, mines, dams, forests and habitation for an updated GIS platform on extractives in the region.
The database would be used to facilitate targeted local protests and international activism against extractive industries like oil drilling in Manipur, according to an Intelligence Bureau report on the negative impact of foreign-funded NGOs’ activism on India’s GDP growth.
The trainers at the session, two Dutch and an American, constantly reminded the participants that oil reserves in the northeast were as large as those in the entire Gulf region and that the precious resources must be preserved by the local tribals for their own use. They alleged that the government of India was, in collaboration with MNCs, “stealing the resources of the region and refusing to remove the Armed Forces Special Powers Act, or AFSPA, (from Manipur) as it needed Indian Army to extract those resources”.
The trainers insisted that until the rights of communities over their land and resources were recognized, Jubilant Energy, engaged in oil drilling in Manipur, and the Indian government should stop all petroleum and drilling activity in Manipur.
According to the IB report, CORDAID has added ‘extractive industries in the northeast’ as one of the focal points for its interventions in India. It had organized a side event on ‘extractive industry operations on the enjoyment of human rights’ in Geneva in September 2012, with Swami Agnivesh as a prominent speaker. A ‘Geneva Coalition’ has begun working on extractive industries with opposition to oil drilling by Jubilant Energy in three districts of Manipur, big dams in Arunachal Pradesh and mining projects in Meghalaya.
CORDAID, the IB report said, is routing funds through NGOs like Chindu (FCRA No. 010220235) and Swadhikar (FCRA No. 231661023) to the ‘Manipur Coalition on Extractives’, which includes Rural Woman for Upliftment Society (RWUS) and Centre for Organization Research and Education (CORE).
Incidentally, the Manipur-based RWUS had sponsored the trip of eight north-eastern NGO participants to Bangkok in April-May last year, funded by CORDAID, for training in extractive activism. The foreign trip was a way to circumvent the visa denial to CORDAID’s senior policy officer Eelco De Groot, earlier associated with the Dutch ministry of economic affairs, who had applied for a visit to Manipur in March last year to assess the potential for civil rights activism there.
Groot not only funded the Bangkok training of the north-east activists, but also emphasized during the session that it was best to make it so difficult for the drilling company that it would be unable to meet all the required international standards involved in oil extraction.
Internal documents, including maps reproduced in the IB report, reveal CORDAID’s resolve to stall the Dutch-registered, Indian-owned Jubilant Oil Company’s explorations plans in the north-east. They reveal mapping of Jubilant’s concession areas and identification of about 150 settlements in the vicinity of 30 allotted wells. The intended strategy is to target 52 villages, which are within 5 km radius of any well, the IB report claimed.
CORDAID, the IB report added, has plans to internationalize the matter under the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights of 1966 and the UN Declaration on the Rights of Indigenous Peoples of 2007.
நிறைய NGO க்கள் அரசியல் கட்சி நபர்களின் பணத்தை வெள்ளையாக்க பயன்படுகின்றன பெயரளவுக்கு தான் அவை உள்ளன. வெளி நாட்டில் இருந்து பணம் பெறும் நிறைய NGO க்கள் மக்களை கிருத்துவ மதத்திற்கு மாற்ற மதமாற்றம் மட்டுமே குறிக்கோளாக கொண்டு செயல் படுகின்றன. அரசுக்கு இவற்றைப்பற்றி கவலையில்லை (மிகப்பெரும்பாலான NGO க்கள் இவற்றில் அடங்கி விடும்). நிறைய NGO க்கள் உண்மையாக மக்கள் பிரச்சனைகளுக்காக போராடுகின்றன. அரச காட்டுமிராண்டி தனத்திலிருந்து மக்களை ஓரளவு பாதுகாப்பது இவை தான். இவை இல்லாவிடில் மக்கள் கதி அதோ கதி தான். NGO என்றால் பொதுவாக இவை தான் நினைவுக்கு வரும். இவையே அரசுக்கு கவலை அளிப்பவை. ஏனெனில் அரசுக்கு எதிர்ப்பு என்பது பிடிக்காது. எதிர் கருத்தை கேட்பதே அரசுகளுக்கு கேவலம், இவை பெரும் நிறுவனங்களின் மக்கள் விரோத \ சுரண்டலுக்கு எதிராக இருப்பது ஆட்சியாளர்களுக்கு எப்படி பிடிக்கும். ஐபி அறிக்கையை கசிய விட்டது இவற்றின் மீது தப்பெண்ணத்தை உருவாக்கவும் பெரிய எதிர்ப்பு வர வில்லை எனில் இவற்றை நசுக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில் தான்.
முறைகேடான வழியில் தொண்டு நிறுவனத்திற்கு வரும் வெளிநாட்டு பணத்தை தடை செய்ய அரசு முடிவெடுத்திருப்பது நல்ல முயற்சி. இந்தியாவில் உள்ள வெளிநாட்டு தொண்டு நிறுவனங்கள் இந்தியாவின் பொருளாதரத்தை சீர்குலைப்பதர்க்கும், இந்தியாவில் பிரிவினையை ஏற்படுத்தவும், மத மாற்ற தொழிலை செய்யவும் தான் கடை விரித்திருகின்றன. இந்தியாவில் நடை பெரும் மதமாற்றத்திற்கு பின்புலமாக வெளிநாட்டு தொண்டு நிறுவனங்களின் பணமே உள்ளது. பல கல்வி நிறுவனங்களை நடத்தி வரும் இந்த கும்பல்கள் கல்வியுடன் மத மாற்றத்தையும் ஊக்க படுத்தி வருகின்றன. கல்வி நிறுவனத்தில் மத ரீதியான போதனைகளும், பாடங்களும் குழந்தைகள் மனதில் விதைக்கப்பட்டு வருகிறது. நான் 5 வரை படித்த பள்ளியில் கூட வேதபாடம் என்ற ஒரு பாடமே இருந்தது. மாதம் 2 முறை மத ரீதியான திரை படங்களும் போட்டு காட்டப்பட்டன. சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உதவுவதாக வந்த தொண்டு நிறுவனங்கள் பல ஆயிரம் மக்களை மதமாற்றி விட்டன இந்த கும்பல்களின் குறிக்கோளே இந்து மதம் தான், இப்பொழுதாவது இந்திய அரசு விழித்து கொண்டதே, இந்தியாவில் உதவுவதாக நடிக்கும் தொண்டு நிறுவனம் ஆப்ரிக்காவில் உன்ன உணவின்றி தினமும் பல ஆயிரம் பேர் இறந்து கொண்டிருகிறார்கள் அங்கு சென்று உதவலாமே???
With the help of the NGO’s the west is trying to convert TN and AP to christianity. By 2030, 50% of TN and AP will be non-hindus. Thanks to the churches
It’s a well known fact that the NGO’s that are receIving funds from the west are using it for converting people to Christianity.
முட்டாள் ஷங்கர் அவர்களே ,நீங்கள் னெனைப்பது போல் உத்தமனை எந்த உலகத்தில் காண முடியாது ,அனைவரும் உணர்ச்சிகளுக்கு கட்டுப்பட்தவர்கள் , காந்தி கூட உத்தமன கெடையது
தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களின் பிறப்பின் ஆதி மூலமே, சமூக நலனுக்கு எதிராக குறுக்குச்சால் ஓட்டி ஆட்சியை தக்கவைக்க முயன்று வரும் நாடுகள் மற்றும் ஆட்சியாளர்களின் மக்கள் விரோத செயற்பாடுகளை தடுத்து சமன்செய்து, அரசுகளால் புறக்கணிக்கப்படுகிற அல்லது கண்டுகொள்ளாமல் உதாசீனப்படுகிற செயற்பாடுகளுக்கு மாற்றாக சமூகசேவை செய்தல். மக்களை மதிக்காத ஆட்சியாளர்களின் கடமைகளுக்கு மாற்றீடாக பணியாற்றுவது,
அரச மந்திரி சபைகள் திட்டமிட்டு அனுமதி பெற்று சம்பிரதாய விதிமுறைகளுக்கான இழுத்தடிப்பு காலவிரயத்தின் பின் செய்யப்படும் ஒரு அத்தியாவசிய சேவையை தமது ஆயுட்கால சேவையாக முன்னிறுத்தி பணியாற்றுதல்,
தொலை நோக்கு சிந்தனை, திட்டமிடுதல் போன்றவற்றில் மந்தகதி கொண்ட அரசாங்கங்களால் முடியாத சில விடயங்களை செய்வதும் அந்த விடயங்களில் அடங்கியிருக்கும் சமூக நன்மைகளை குறித்த அரசுகளுக்கு புரிய வைப்பதும் என்பதுதான் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களின் அடிநாதமாக இருந்து வருகிறது.
குறிப்பிட்ட ஒருசில தன்னார்வ அமைப்புக்கள் தொண்டு நிறுவனம் என்ற பெயரில் சுரண்டல் நிறுவனங்களாக இருப்பதும் மறுப்பதற்கில்லை. இருந்தும் அப்பேற்பட்ட நிறுவனங்கள் இனங்காணப்பட்டு புறக்கணிக்கப்பட்டு வருகின்றன,
தன்னலமற்ற சேவையை வழங்கிவரும் பல நூறு சர்வதேச நிறுனனங்கள் ஒப்பற்ற சேவை நிறுவனங்களாக சர்வதேசம் அங்கீகரித்துள்ளது என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்,
மேற்க்குலக நாடுகள் பிரசித்தி பெற்ற தொண்டு நிறுவனங்களை தகுந்த மரியாதையுடன் மதித்து பெருத்த நிதியுதவியை ஒதுக்கி வழங்கி வருகின்றன.
மோடி அரசு தொண்டு நிறுவனங்களின் தொலை நோக்கு சிந்தனையை தமது அரசியல் இருப்பின் எதிர்நிலையாக கருதுவதின் வெளிப்பாடுதான் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு எதிரான தாக்குதலாக கொள்ளலாம் அல்லது பாஜக மந்திரி சபையின் அரசியல் முதிச்சி இல்லத பறந்தடிப்புக்கூட இப்படியான தவறுகளுக்கு இடமளித்து விடுவதும் உண்டு.
குறிப்பாக கூடங்குளம் அணு உலை எதிர்ப்பு போராளி உதயகுமார் அவகளின் போராட்டம் தொலை நோக்குடன் சமுகப்பார்வையை படம்பிடித்து காட்ட வல்லது. வளர்ந்த நாடுகளான ஜப்பான், ஜெர்மனி போன்ற பணக்கார வல்லமயுள்ள நாடுகள் அணு உலைகளை அழிக்க பல இலட்சம் கோடி டொலர்களை செலவுசெய்கின்றன, வழி மண்டலத்தை சுத்தப்படுத்து ஓசோன் படலத்தை பாதுகாக்க உலகநாடுகள் ஒன்று கூடுகின்றன இந்தியா அணு உலையை நிறுவி 21ம் நூற்றாண்டில் பொருளாதாரம் நோக்கி முன்னேற தலைப்படுகிறது.
இந்தியா போன்ற வறுமை நிலையிலிருக்கும் நாடுகள் முதலில் பொருளாதார சிந்தனையை நோக்கி ஆழமான சிந்தனையுடன் நகர்ந்தபின்னர் அணுவாயுதம் போன்றவற்றில் கவனம் செலுத்தெவேண்டும் என்பதுதான் யதார்த்தமான மனநிலையில் உள்ள பாமரனுக்கும் கிடைக்கும் புரிதல்.
குடிநீர், சுகாதாரம், மருத்துவம், கல்வி, விவசாயம், தொழில், மின்சாரம். போன்றவை இந்தியாவில் பல்லை காட்டிக்கொண்டிருக்கிறது.
திட்டமிடல் சிதனை ஆளுமை அற்ற ஆட்சியாளர்களின் பயம் மற்றும் இயலாமை அணுவாயுதத்தை நோக்கி நகர்த்தும் காரணி.
பாகிஸ்தான் சீனா பொன்ற நாடுகளுக்கு சமமாக நாமும் அணுவாயுதம் வைத்திருக்கிறோம் என்ற செய்தியை சொல்லுவதற்காக குருவி தலையில் பனம் பழத்தை சுமப்பது போன்று இந்தியாவின் அணுவாயுத பலத்தை தூர இருப்பவர் கணிக்கக்கூடும்.
அமெரிக்கா ஐரோப்பா போன்ற வளர்ந்த நாடுகள் இந்தியா பாகிஸ்தான் போன்ற சிந்தனையற்றவர்களின் கையில் அணுவாயுதம் சிக்கிவிட்டதால் தலை தடவி சமரசம் பேசிக்கொண்டிருக்கின்றன, அதை இந்தியா பாகிஸ்தான் போன்ற நாடுகள் வேறுவிதமாக கற்பனை செய்து நாமும் ரவுடிதான் என்று மனக்கணக்குடன் வாழுகின்றன.
ஒரு பேச்சுக்கு இந்தியாவுக்கும் சீனாவுக்கும் ஒரு போர் வருமாக இருந்தால் அணுவாயுதத்தை வைத்திருந்தாலும் நிச்சியம் சீனாவை இந்தியாவால் வெல்ல முடியாது.
இந்தியா அனுவாயுதத்திற்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காமல் பொருளாதார சிந்தனையை முக்கியத்துவம் கொடுத்து முற்போக்குடன் நகருமாக இருந்தால் சீன போன்ற வல்லரசுகள் இந்தியாவை தாக்க ஐரோப்பிய அமெரிக்கா போன்ர வளர்ந்த உலக நாடுகள் அனுமதிக்காது என்பது தெரிய வரும்.
உதயகுமார் பணம் வாங்கினாரா?
கூடங்குளம் அணுஉலை போராட்டம் 2006-ம் ஆண்டில் இருந்து நடந்துவருகிறது. ஆனால் ஊடகங்கள் மூலம் உதயகுமார் மட்டும் தனித்துக் காட்டப்பட்டு வந்தார். அவர் 2011-ம் ஆண்டில்தான் எங்கள் கூட்டமைப்பில் சேர்ந்தார். அவர் வெளிநாடுகளில் இருந்து பணம் வாங்கியதாக தற்போது குற்றச்சாட்டு வந்துள்ளது. அது உண்மையா என்று எங்களுக்கு தெரியாது. ஆனால், அந்த பணத்தில் எங்களது கூடங்குளம் அணுஉலை எதிர்ப்பு கூட்டமைப்புக்கோ, போராடும் மக்களுக்கோ சம்பந்தம் இல்லை.
இதுநாள்வரையில் கூடங்குளம் அணுஉலையை எதிர்த்து நடந்த போராட்டங்கள் அனைத்தும் மக்கள் பணத்திலேயே நடந்தது. தனிநபர் மீது சாட்டப்படும் குற்றம், போராட்டக் குழுவினரைக் கொச்சைப்படுத்துவதாக உள்ளது. போராட்டத்தைக் காரணம்காட்டி யாராவது பணம் வாங்கியிருந்தால் எங்கள் அமைப்பு மூலம் நடவடிக்கை எடுக்கப்படும்.இவ்வாறு அண்டன் கோமஸ் கூறினார்.
IB probe into foreign funding of NGOs result of UPA rule
The Intelligence Bureau (IB) report claiming foreign-funded NGOs acted in concert to fuel agitations against nuclear and coal-based power projects is the result of a probe initiated by UPA into the protests against Kudankulam nuclear power plant.
Though submitted on June 3, shortly after the Narendra Modi government assumed office, the IB probe into the NGOs began when protests against the Russian-built Kudankulam nuclear plant were at their height in 2012.
The UPA government had, on the basis of local reports, suspected that foreign funds were being channelled into whipping up the stir against the operationalisation of two 1,000 mw reactors in the wake of the March 2011 Fukushima disaster in Japan.
The home ministry had then suspected a diversion of foreign donations to sustain an agitation led by anti-nuclear NGOs that had allied with church groups to rally the local fishing community against the power plant.
Sources in intelligence agencies indicated the investigation into possible foreign funding behind the anti-Kudankulam stir, spearheaded by S P Udayakumar-led People’s Movement Against Nuclear Energy (PMANE), began during P Chidambaram’s tenure in the Union home ministry.
Udayakumar contested the recent Lok Sabha election from Kanyakumari as an Aam Aadmi Party candidate and finished sixth with 8,000-odd votes.
With time, the scope of the study was widened to cover agitations against coal-fired projects, genetically modified food and extractive industries in other parts of the country.
The IB report, which has NGOs and environmentalists up in arms, has led the home ministry to mull sending a questionnaire on precise use of foreign donations to the FCRA-registered organisations named in the report.
The questionnaire, which could lead to a formal enquiry, will ask NGOs to come clean on whether they foreign contributions meant for health and education programmes were utilised in line with stated objectives of the associations.
Swami Agnivesh to Left wingers: Who the IB report on NGOs names
The 23-page Intelligence Bureau (IB) report titled ‘Concerted efforts by select foreign-funded NGOs to take down Indian development projects’ names many eminent Indians who have either wittingly or unwittingly supported these NGOs, with or without financial consideration. While some of these prominent personalities were engaged in a variety of projects in India, others were invited abroad to attend conferences where they were briefed on how and why some kinds of mining and power projects – coal-fired and nuclear – and the construction of dams must be opposed. Take Swami Agnivesh, for instance. The saffron socialist, IB report says, was invited to Geneva in Switzerland as one of the lead speakers in a “side event” on how “extractive industries” interfere with the enjoyment of human rights (14 September, 2012). He was invited by a Netherlands government-funded donor called CORDID. A `Geneva coalition’ has begun working on extractive industries which has opposed oil drilling by Jubilant Energy in three districts of Manipur, dam-building in Arunachal Pradesh and mining projects in Meghalaya.
Elsewhere, while detailing foreign-funded anti-nuclear power activism, the IB report says that these networks are guided by eminent (often Left-wing) Indians, including Praful Bidwai, Achin Vanaik, Admiral (Retd) Ramdas, Lalitha Ramdas, Medha Patkar, Neeraj Jain, Banwarilal Sharma, Karuna Raina, Fr Thomas Kocherry, Arti Choksey and MG Devasahayam. The IB report has devoted quite a few paragraphs to SP Uday Kumar’s German “contact” and Ohio State University funding to the Kudankulam anti-nuclear protests. The report says that there are territorial networks, which are closely linked and supported by superior networks of the numerous pan-Indian organizations, including Coalition for Nuclear Disarmament and Peace, National Alliance of Anti Nuclear Movement (NAAM), People’s Movement Against Nuclear Energy (PMANE), People’s Union of Civil Liberties (PUCL), Greenpeace, Indian Social Action Forum, and the People’s Education and Action Centre (PEACE). After Greenpeace expanded its activities to oppose coal-fired power plants (CFPP) in 2010-11, it devised a new strategy of engaging reputed institutions and journalists for publishing reports or making documentaries. The report says that to encourage the Indian-ness of its anti-coal approach, Greenpeace financed the Mumbai-based Tata Institute of Social Sciences (TISS) to study heath, pollution and other aspects at the Mahan coal block and plans to use the Mahan case as ammunition to ban all coal extraction. In April 2013, Greenpeace supported and screened a documentary ‘Coal Curse’ directed by Paranjoy Guha Thakurta on the harmful consequences of coal-mining in the Singrauli region, Madhya Pradesh. It also funded an IIT, Delhi, study in April 2013 which said that water diversion to CFPP caused a 40 percent reduction in the irrigation potential of Wardha region in Maharashtra. It demanded a ban on water allocation to the planned and existing CFPP. On its part, Greenpeace and Urban Emissions and Conservation Action Trust published a questionable technical report which claimed 100,000 deaths in 2011 and 2012 due to heart problems arising from 111 existing coal-fired plants in India. Starting 2012, Greenpeace activists have been financed to attend international coal conferences, such as the Istanbul Coal Strategy Conference (July 2012). The conference was held to discuss international funding to encourage “people-centric” protests in order to “stop new coal-build plants and to retire existing coal plants”. The guests were accorded lavish five-star treatment for attending the conference. A map of India’s coal-fired power projects with basic details was circulated by US-based Climate Works Foundation and World Resources Institute. “While its (Greenpeace) efforts to raise obstacles to India’s coal-based energy plans are gathering pace, it has also started spawning mass-based movements against developmental projects and is assessed to be posing a threat to national economic security. In India, Greenpeace is growing exponentially in terms of reach, impact, volunteers, movements it supports and media influence”, the IB report says, citing specific instances on public protests in Singrauli, the Mahan coal block, and against Sasan ultra mega power project. “These activists have mapped out Indian coal mining companies, specifically mentioning Coal India Limited (CIL), Hindalco, Aditya Birla Group and Essar, which have been targeted because they stand in their way. Greenpeace aims to fundamentally change the dynamics of India’s energy mix by disrupting and weakening the relationship between the key players, including the CIL”, the report said. The report also has a paragraph on Greenpeace’s Indian headquarters in Bangalore where it regularly receives foreign experts. “Recently a group of cyber security experts upgraded its communication systems and installed sophisticated and encrypted software in its servers and computers”. The IB basically is raising questions as to why an NGO needs to constantly upgrade its communication system and have it encrypted with sophisticated software. If Greenpeace is busy in the mainland, Dutch-funded NGOs are focusing on the north-east. The IB report gives examples of how they lure Indian activists and NGOs to serve their purposes. Interestingly, the Dutch government-funded CORDAID, has slowly shifted its focus from human rights violations in Jammu and Kashmir to the north-east. To assess the potential for civil rights activism, senior policy officer CORDAID, Eelco De Groot, earlier associated with the Dutch ministry of economic affairs, had planned a visit to Manipur from March 5-12, 2013, but permission was denied. He had planned the visit through an organisation called the Extractive Industries Transparency Initiative, the report says. To circumvent the visa denial, De Groot invited and funded the trip of 8 North Eastern participants to Bangkok from 28 April to 3 May 2013, for training in extractive activism. The event was formally sponsored by a Manipur-based NGO, rural women’s upliftment society. The meeting resolved how future activism is to be organised. De Groot emphasised that instead of fighting the government it was best to make it difficult for companies to meet all the required international standards in oil extraction. This was followed up by an elaborate training session in Shillong from 28 October to 1 November 2013 to equip activists with skills to use GPS tracking to update a GIS platform on extractives in the north-east. CORDAID and three United Kingdom-based organizations, Amnesty International, Action Aid and Survival International, have been campaigning extensively against Vedanta Aluminium Limited. Around 15 Indian NGOs too are active against Vedanta. There was also an element of inter-corporate and international corporate rivalry. The report quoted the CMD of JSW Steel, Sajjan Jindal, as saying that some corporates routed around Rs 50 crore per annum in Odisha against Vedanta through American and Canadian organisations and Indian NGOs to stall the project.
Tamil Evangelical Lutheran Church rapes: Transgressions were waiting to happen
The first impression one gets at looking at the surroundings of the Tamil Evangelical Lutheran Church (TELC) home and the nearby shopping complex is that this is a place where a transgression was waiting to happen.
This is where the two hapless girls from the home were raped on Wednesday night.
The girls were residents of the Church-run home for children, where totally 17 boys and three girls were staying.
After the rape, the Pollachi Police had sealed the home and sent the children to another home in Coimbatore.
The home, which is at least 50 years old, is within the church compound on the north-eastern side. East of the home is a line of dilapidated buildings, which once housed wardens’ room, toilets, mess and office that have seen better times.
funny article,,, you said india will resist modi, who is that !!!! evangalest funded by europe and US churches….
பாஜக வையும் மோடியையும் குறை சொல்வதே சவுக்கு க்கு வேலையாகி விட்டது
Except Some NGO’s all are Fraud and they only used for Improve some particular religion
Man mohan singh already got the necessary information; but he could not act according to his high command.
so hereafter no new mining, no new power station, no new chemical industries. So called NGOs should start agitation against common man using electricity and fuel.
Now there is 1000 MW power generation , what happened?? Udayakumar like people must be booked
NGO are all 99% frauds can be cut down
Romba yokiyanga intha thannaru. Thenai nakkamala savukku kku intha paasam
இரண்டரை லட்சம் மக்களை இடம் பெயரச் செய்யக் கூடிய. heeeeeeeee heeeeeeeeee sombu sanker
notsure.. how much amount savukku is getting from US.. lol… sombusankar.com
உண்மையை சொன்னால் நம்மள பைத்தியக்காரன் என்று சொல்றான்
எல்லாம் சரி ., வெளிநாட்டு பணம் இந்தியாவிற்கு வர நல்லவிடயங்களுக்காக மட்டுமா .,?…கிருத்தவ அமைப்பிற்கு வந்த பணம் மதமாற்றத்திற்கு .
the Money came RSS is for????????????????
Excellent Article. Savukku is performing An Excellent Service. – karunaignana.wordpress.com
சும்மா காமெடி பண்ணாதீங்க சார்…. மோடி என்ன பண்ணாலும் தப்பு… உங்களுக்கு எல்லாம் காங்கிரஸ் ஆட்சி தான் சரி….
appo naatil enda so called thanarva thondu niruvanagal enna akkiram seidalum summa paatitu irukavendum endru solgireergala?